wniosek o wyłączenie członków i pracowników rządu z głosowania nad wotum zaufania dla rządu

Bardzo PILNE

złożyć wniosek o wyłączenie członków i pracowników rządu z głosowania nad wotum zaufania dla rządu
podstawa prawna

Dz. U. 1960 Nr 30 poz. 168 USTAWA z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego

Art. 24. § 1. Pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu

od udziału w postępowaniu w sprawie:

1) w której jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki;
Andrzej

Nokturn Es-Dur F.Chopin - Królewska Orkiestra Symfoniczna

pamięci przyjaciela Jurka "Pióro" Pióreckiego

Jak NIE UDZIELIĆ wotum ZAUFANIA Radzie Ministrów

Złożyć wniosek o wyłączenie z udziału w głosowaniu przez Sejm wniosku o udzielenie wotum zaufania dla Rady Ministrów, posłów

- pełniących funkcje w Radzie Ministrów

- pełniących funkcje zależne od Rady Ministrów lub jej członków np. w spółkach skarbu państwa

wskazując jako podstawę prawną Art. 24 § 1 pkt. 1 Kodeksu postępowania Administracyjnego

„Pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie:
1) w której jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki;

Zasadę incompatibilitas ograniczono w zdaniu drugim art. 104 ust. 1 Konstytucji

„Zakaz ten nie dotyczy członków Rady Ministrów i sekretarzy stanu w administracji rządowej.”

Ustawodawca nie odniósł się expressis verbis do możliwych do przewidzenia sytuacji konfliktu z zasadą bezstronności organu (Nemo est iudex in propria causa - ad C.3.5.1, 66 paremia ,z 86, na filarach gmachu Sądu Najwyższego  umieszczone dla powszechnej wiadomości) pozostawiając te sytuacje do rozstrzygnięcia zgodnie z obowiązującymi ustawami (argumentum a contrario).

Napisano

NA PEWNEGO POLAKA

— Patrz, Kościuszko, na nas z nieba! —
raz Polak skandował
i popatrzył nań Kościuszko,
i się zwymiotował.

1934 Konstanty Ildefons Gałczyński

Ustawa budżetowa jest nieważna

W uchwalaniu budżetu wzięły udział osoby, których prawa i obowiązki zależą od jego uchwalenia : Przewodniczący Rady Ministrów, ministrowie, sekretarze i podsekretarze stanu będący równocześnie posłami, co skutkuje nieważnością postępowania

Budżet państwa jest upoważnieniem (pełnomocnictwem) dla władzy wykonawczej do dokonywania wydatków i ściągania dochodów. Jest zarazem aktem upoważniającym władzę wykonawczą do gospodarowania publicznymi funduszami.

Fundamentalna zasada bezstronności organów brzmi :
Nemo est iudex in propria causa (ad C.3.5.1) – Nikt nie może być sędzią we własnej sprawie 

Zgodnie z art. 103 i 108 Konstytucji, stanowisko ministra, sekretarza stanu może być łączone z mandatem poselskim i senatorskim. Stanowi to wyjątek od zasady niepołączalności stanowisk (incompatibilitas)

Wskazane przepisy Konstytucji nie rozstrzygają expresis verbis o możliwych sporach kompetencyjnych.

Ustawodawca pozostawił tę sprawę do rozstrzygnięcia  w oparciu o obowiązujące zasady i przepisy.

Cum in verbis nulla ambiguitas est, non debet admitti voluntatis quaestio (D.32.25.1) – Gdy w słowach nie ma żadnej dwuznaczności, nie należy podnosić kwestii woli

W związku z tym, że clara non sunt interpretanda (nie dokonuje się wykładni tego, co jasne) obowiązuje powszechna, fundamentalna zasada bezstronności organów.

Wszystkie główne polskie ustawy proceduralne (k.p.k., k.p.c., p.p.s.a., k.p.a.) zawierają stosowne regulacje. 

Per analogiam do sytuacji odnoszą się przepisy Kodeksu Postępowania Cywilnego

Art. 48. § 1. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy:
1) w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki;

Art. 379. Nieważność postępowania zachodzi:
4) jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy;


Dz.U.2012.0.392 - Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
Art. 37. Sekretarz i podsekretarz stanu
1. Minister wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarza i podsekretarzy stanu, gabinetu politycznego ministra oraz dyrektora generalnego urzędu.
4. Sekretarza i podsekretarza stanu odwołuje Prezes Rady Ministrów.

Powyższe przepisy świadczą o tym, że ustawa budżetowa dotyczy sekretarzy i podsekretarzy stanu a także członków gabinetu politycznego ministra.

Co niewątpliwie i w zupełności uzasadnia postawioną tezę

Nemo auditur propriam turpitudinem allegans (ad C.7.8.5) – Powołujący się na własny występek nie będzie wysłuchany *)

*) 27 z 86 paremii na Gmachu Sądu Najwyższego
Pan Prezydent Andrzej Duda twierdzi, że nie może zaprzysiąc sędziów Trybunału Konstytucyjnego wybranych przez Sejm poprzedniej kadencji, ponieważ zaprzysiągł trzech sędziów wybranych przez obecny Sejm ponad przewidzianą ich liczbę przez przepisy Konstytucji.

Tym samym powołuje się na własny występek.

Posłowie opozycji : PO, .Nowoczesna, PSL

Szanowni Posłowie opozycji
rozważyć założenie Związku Zawodowego Parlamentarzystów Przy Sejmie RP

na salony sejmu wejdzie PRAWO : kodeks pracy, przepisy BHP, Sąd Pracy

Ukaranie Posła Michała Szczerby - do SĄDU PRACY

panie Pośle Michale Szczerba

Konstytucja Art. 45. 1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

 proszę złożyć wniosek do Sądu Pracy o niesłuszne ukaranie.
Jest Pan pracownikiem Sejmu a Marszałek Sejmu jest przedstawicielem pracodawcy

Dz.U. 1974 Nr 24 poz. 141,USTAWA,z dnia 26 czerwca 1974 r.,Kodeks pracy

Art. 2. Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.
Art. 3. Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.
Art. 3. § 1. Za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba.

skuteczne odwołanie ministra

Złożyć do Trybunału Konstytucyjnego , na podstawie art.189 Kontytucji

Wniosek 1
sprawa : wniosku o wyrażenie wotum nieufności wobec Minister Edukacji Narodowej Anny Zalewskiej (druk nr 934)
http://sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/PrzebiegProc.xsp?id=780C6B5423B0590CC125805100374F1B

o uznanie za nieważne postępowanie przed Sejmem z przyczyny udziału w głosowaniu  w tej sprawie osoby, której prawa do pełnienia funkcji w Radzie Ministrów były przedmiotem postępowania

Sytuacja jest podobna do uwzględnionej w Kodeksie postępowania cywilnego (Dz.U. 1964 Nr 43 poz. 296; USTAWA z dnia 17 listopada 1964 r.)

Art. 48. § 1. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy:
1) w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki;
 Art. 379. Nieważność postępowania zachodzi:
4) jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy;

Wniosek2
sprawa: udziału członków Rady Ministrów w głosowaniu Sejmu nad wotum nieufności lub zaufania dla Rady Ministrów


o wyłączenie z głosowania nad wotum zaufania lub nieufności dla Rady Ministrów lub wotum nieufności dla Ministra Posłów łączących z mandatem posła funkcję członka Rady Ministrów, sekretarza stanu w administracji rządowej lub inną funkcję, na mocy decyzji Rady Ministrów czy członka Rady Ministrów, - sekretarz, podsekretarz stanu, członek gabinetu politycznego, członek rady nadzorczej - z powodu 

1. udziału w głosowaniu  w sprawie dotyczącej swoich praw, które są przedmiotem postępowania

Sytuacja jest podobna do uwzględnionej w
Kodeksie postępowania cywilnego (Dz.U. 1964 Nr 43 poz. 296; USTAWA z dnia 17 listopada 1964 r.) 
Art. 48. § 1. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy:
1) w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki; 


2. ograniczenia swobody powzięcia decyzji i wyrażenia woli związanej z narażeniem się na utratę prawa do pełnionej funkcji jeżeli złożone w głosowaniu oświadczenie woli nie będzie zgodne ze stanowiskiem przełożonego
 
Wotum zaufania lub nieufności są ustawowym (konstytucyjnym) upoważnieniem Sejmu, organu władzy ustawodawczej, do sprawowania nadzoru nad składem Rady Ministrów, organu władzy wykonawczej.  

Prezes Rady Ministrów nie składając do Prezydenta  wniosku o zmianę w składzie Rady Ministrów,  ujawnia swoje stanowisko przeciwko wotum nieufności dla Ministra,

Qui non facit quod facere debet, videtur facere adversarus ea, quia non facit (D.50.17.23) - jeżeli ktoś nie czyni tego, co czynić powinien uważa się, że czyni przeciwnie, ponieważ nie czyni

Swoboda złożenia oświadczenia woli przez pełniącego funkcję związaną z Radą Ministrów jest ograniczona przez możliwość dowolnego odwołania przez przełożonego jego prawa do pełnienia funkcji,  jeżeli treść oświadczenia woli będzie sprzeczna ze stanowiskiem (ujawnionym, okazanym, przedstawionym), wyrażonym przez  przełożonego

( Złożenie oświadczenia woli w głosowaniu nad wotum nieufności, przeciwnego stanowisku przełożonego, może skutkować podjęciem decyzji o odwołaniu prawa do pełnionej funkcji.
Eufemistycznym uznaniem tego faktu za : podstawę utraty zaufania, działaniem na szkodę interesu Rady Ministrów lub zakończenia misji.)

Odwołanie prawa do pełnienia przez Posła dodatkowej funkcji związanej z Radą Ministrów zależy od swobodnej decyzji Prezesa Rady Ministrów lub Ministra.

Dz.U.2012.0.392 t.j. - Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
Art. 37. Sekretarz i podsekretarz stanu
1. Minister wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarza i podsekretarzy stanu, gabinetu politycznego ministra oraz dyrektora generalnego urzędu.
4. Sekretarza i podsekretarza stanu odwołuje Prezes Rady Ministrów.

Konstytucja

Art. 157. 1. Członkowie Rady Ministrów ponoszą przed Sejmem solidarną odpowiedzialność za działalność Rady Ministrów.

Art. 161. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, dokonuje zmian w składzie Rady Ministrów.

Solidarna odpowiedzialność Członków Rady Ministrów ma niewątpliwie wpływ na swobodę złożenia oświadczenia woli w głosowaniu nad wotum nieufności lub zaufania.
Działanie pod wpływem błędu poznawczego : efekt grupy – lepsze traktowanie ludzi, którzy przynależą do tej samej grupy co my.
W obliczu zagrożenia grupy lub jej członka następuje konsolidacja działań mająca usunąć zagrożenie a także zapewnić sobie w przyszłości poparcie grupy.

Kodeks cywilny: Art. 82. Nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. 

Zgodnie z art. 103 i 108 Konstytucji, stanowisko sekretarza stanu może być łączone z mandatem poselskim i senatorskim. Stanowi to wyjątek od zasady niepołączalności stanowisk (incompatibilitas)

Wskazane przepisy nie rozstrzygają expresis verbis o możliwych sporach kompetencyjnych.
W związku z tym, że clara non sunt interpretanda (nie dokonuje się wykładni tego, co jasne)
obowiązuje powszechna, fundamentalna zasada bezstronności organów.Wszystkie główne polskie ustawy proceduralne (k.p.k., k.p.c., p.p.s.a., k.p.a.) zawierają stosowne regulacje. 
Udział  posła pełniącego funkcję związaną z Radą Ministrów w decyzjach Sejmu dotyczących Rady Ministrów lub ich własnych, czy w sprawach skierowanych do Sejmu przez Radę Ministrów jest niekonstytucyjnym pogwałceniem zasady podziału władz ujętego w art.10 Konstytucji

Nemo est iudex in propria causa (ad C.3.5.1) – Nikt nie może być sędzią we własnej sprawie.

 Właściwość Trybunału Konstytucyjnego do rozstrzygania sporów kompetencyjnych określone są w

Konstytucji Art. 189. Trybunał Konstytucyjny rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa.

Uwaga:
Członkowie rządu pełniący funkcje w Radzie ministrów wykonują ją kosztem nie wypełniania obowiązków poselskich, które są jego podstawowym zajęciem :  nie uczestniczenie w dyskusjach na posiedzeniach Sejmu, nie uczestniczenie w pracach komisji sejmowych, nie składanie interpelacji lub zapytań poselskich. Wszystko to przy bezczynności Marszałka sejmu
Dowód :
indywidualne strony posłów na internetowej stronie Sejmu

Bezprawie w sejmowej komisji

z załączonego fragmentu ustawy wynika, że przewodniczący komisji sejmowej Piotrowicz Stanisław  /PiS/ , były prokurator, poddając pod głosowanie wniosek o pominięciu dyskusji nad przedstawionymi kandydaturami bezprawnie ograniczył ustawowe prawa posłów do uczestniczenia w dyskusji, wyrażania swojego stanowiska a także zgłaszania wniosków ( art. 14 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora )
 
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2015 r. (poz. 1605)
U S T A W A
z dnia 9 maja 1996 r. O WYKONYWANIU MANDATU POSŁA I SENATORA

Art. 14.
1. W wykonywaniu obowiązków poselskich poseł w szczególności ma prawo:
   1) wyrażać swoje stanowisko oraz zgłaszać wnioski w sprawach rozpatrywanych na posiedzeniach Sejmu i jego organów;
   6) uczestniczyć w dyskusji nad sprawami rozpatrywanymi przez Sejm lub komisje sejmowe;

Konstytucja Fakty i Mity - B. nudum ius - puste prawo (dosł. gołe prawo)

Art. 4. 1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.

2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.

Naród ma prawo sprawować Władzę Zwierzchnia, metodami wyborów i referendów (art. 62 Konstytucji), przez organa  - Okręg Wyborczy, Okręg Referendalny -, których członków powołuje Konstytucja w art.62

Cały Naród Polski składa się z 30 000 000 Przedstawicieli Ustawowych Narodu i 7 000 000 nieletnich.
Cały Naród 37 000 000 nie uczestniczy w sprawowaniu Władzy Zwierzchniej. 
Co oznacza że nigdy nie może wykonać władzy bezpośrednio

Art. 104. 1. Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ich instrukcje wyborców.

Nigdzie w prawie nie można znaleźć definicji "instrukcji wyborców" więc ten przepis jest niewykonalny.
Posłowie są pełnomocnikami Okręgów Wyborczych, które udzielają im pełnomocnictw do udziału w pracach Sejmu. I w tym sensie są przedstawicielami.
Ten przepis nakłada obowiązek i potwierdza prawo do reprezentowania wszystkich, bez wyjątku, obywateli.  
Nie udziela im pełnomocnictwa ustawowego. (Kodeks Cywilny art.92)

umiejętność pracy dana jest przez stwórcę, jakkolwiek go pojmujesz

Mam nadzieję,

że z umiejętności pracy danej nam przez stwórcę, jakkolwiek go rozumiesz bóg czy natura, każdy człowiek będzie miał jedzenie, schronienie przed deszczem i chłodem, będzie mu ciepło.

Część owoców naszej pracy przeznaczymy na zorganizowanie wspólnej, wydajniejszej niż indywidualna, ochrony życia, wolności, równości i bezpieczeństwa.

Żeby nikt nas nie zabijał, oszukiwał, okłamywał czy też zastraszał.

Na zapewnienie opieki zdrowotnej oraz opieki nad ludźmi starszymi czy poszkodowanymi przez los.

By w razie potrzeby każdemu dać pomoc i opiekę.

Na pielęgnowanie danych przez stwórcę umysłu i rozumu wzmacniających umiejętności pracy i współdziałania, koniecznych dla  przedłużeniu rodu ludzkiego i wychowanie potomstwa.

Więc na powołanie nowych pokoleń, wychowanie i wykształcenie mężnych i mądrych obywateli o mocnej tożsamości i nawykach moralnych, niezależnych w sądach i decyzjach, kierujących się szacunkiem dla zasad i dziedzictwa przeszłości.

W Konstytucji : [..].my, Naród Polski [...] ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej[...] Art. 1. Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.

Abyśmy starannie dbali o dobro wspólne.

Które "obejmuje ważną rolę samoorganizacji i samorządu, pieczę nad tym wszystkim, co posiadamy wspólnie, jako ludzie od dziedzictwa wiedzy i kultury materialnej oraz duchowej i symbolicznej (wzory myślenia i zachowania), przez dbałość, abyśmy to dziedzictwo chronili i przekazali, nieumniejszone, następnym pokoleniom, spójność naturalnych ekosystemów, przestrzeń publiczną i tradycje społeczności, niezbędne do życia wspólnie użytkowane lasy, łowiska i uprawy po niezliczone inne zasoby, jakie moralnie lub prawnie współposiadamy"

Praca jest z natury przemijająca, nie daje się odłożyć w czasie.
Nie wykonana ulega bezpowrotnemu przepadkowi, zmarnotrawieniu.

Jest  najcięższym grzechem i kardynalnym przestępstwem, tolerowanie ograniczeń możliwości jej wykonania.

Konstytucja Fakty i Mity - A. Kto ma prawo do Referendum

A.  Kto ma prawo do Referendum

(K) Art. 62. ust. 1.( Konstytucja )

Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania Prezydenta Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat. ,

Jest to przedstawicielstwo ustawowe (Kodeks Cywilny, KC) obywatela, z mocy prawa,  do uczestniczenia w sprawowaniu Władzy Zwierzchniej Narodu metodami referendum oraz wyboru

wg opinii prawników :

Obywatel ma prawo do udziału w referendum ale nie ma prawa do referendum.

Opinia ta odpowiada, że osoba fizyczna nie ma prawa do referendum, co jest oczywiste.

Ukrywa kto ma takie prawo.

Jest chwytem erystycznym mającym sprawiać mylne wrażenie, wprowadzić w błąd, że nikt nie ma prawa do referendum.

Referendum jest metodą sprawowania Władzy Zwierzchniej Narodu co wynika z prawa przedstawicieli ustawowych Narodu do udziału w Referendum. 

Zgodnie z zasadami prawa  władzę sprawuje organ władzy kolegialny (lub monokratyczny) - osoba prawna (KC), któremu określono

   1. pełnomocnictwa (KC) - w imieniu Narodu Polskiego (nazwa z preambuły Konstytucji) podjęcie decyzji w przedmiotowej sprawie lub sprawach

   2. zręby struktury - wszyscy Przedstawiciele Ustawowi (KC) Narodu zamieszkali na obszarze objętym referendum i do organizacji głosowania Państwowa Komisja Wyborcza.

   3. metody działania - podjęcie decyzji metodą głosowania bezpośredniego, powszechnego i równego.

Każdy członek organu składa osobiście (bezpośrednio) oświadczenie woli (KC) na dokumencie wg określonego wzoru, wskazując wprost (bezpośrednio) przedmiot (KC)  tego oświadczenia. Musi być zachowana świadomość i swoboda składających oświadczenia (KC).

   4. sposób powoływania i odwoływania pełnomocnictw osobom fizycznym do udziału w jego pracach - zgodnie z Art.62 Konstytucji.

Z powyższego wynika, że Organ Referendalny Narodu ma prawo do metody REFERENDUM i musi mieć możliwość jego wykonania suwerennie, niezawiśle !!, bez ograniczeń !! przedmiotu głosowania bo takie przymioty ma Władza Zwierzchnia Narodu.

Organ nie został celowo nazwany i dlatego nie funkcjonuje w świadomości Obywateli i w obrocie prawnym

Myślę tak sobie

politycy choć mają dyplomy, sprawiają wrażenie, że są zupełnie niewykształceni

czy jest Unia €pejska

Unia jest kartelem mafii państwowych, złożonych z polityków, bankierów i bogaczy aby ograniczyć prawa obywatelskie do wolności, równości i wykonywania władzy zwierzchniej - samo rządzenia się - Narodów. I sterować nimi używając strachu, bełkotu i tajemnicy

mafia = działanie wspólnie i w porozumieniu polityków z bankierami, posiadaczami i bogaczami dla realizacji partykularnych dóbr i celów, w przeciwieństwie do dbałości o dobro wspólne!
Kartel – porozumienie lub praktyki uzgodnione przez co najmniej dwóch konkurentów, mające na celu koordynację ich zachowań konkurencyjnych 
Tworzenie karteli pomiędzy przedsiębiorstwami jest nielegalne w Unii Europejskiej oraz w Stanach Zjednoczonych, jak również w wielu innych państwach świata.
Kartele w Unii Europejskiej są nielegalne na mocy artykułu 101. Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Tworzenie karteli w Stanach Zjednoczonych jest nielegalne na podstawie uchwalonej w 1890 roku Ustawy Shermana.
 

Oświata i wychowanie

Zamiast tresowania młodzieży i dorosłych -
wychowanie obywatelskie, którego zasadami są kształtowanie dzielnych obywateli, o mocnej tożsamości i nawykach moralnych, niezależnych w sądach i decyzjach, kierujących się szacunkiem dla zasad i dziedzictwa przeszłości

O demokracji w Ameryce - Alexis de Tocqueville

Ci, którzy wyrzekają się zasad wolności w imię tymczasowego bezpieczeństwa, nie zasługują na wolność ani na bezpieczeństwo ( Benjamin Franklin, uczony, współtwórca Deklaracji Niepodległości )

[cytat]"Indywidualizm demokratyczny zrównuje Tocqueville z izolacją, podając taką jego definicję: uczucie spokojne i umiarkowane, które sprawia, że każdy obywatel izoluje się od zbiorowości i trzyma się na uboczu wraz ze swą rodziną i przyjaciółmi. Stwarzając sobie w te sposób na własny użytek swoje własne społeczeństwo, pozostawia wielkie społeczeństwo swoim własnych losom.[...]Ponad wszystkim panuje na wyżynach potężna i opiekuńcza władza, które chce sama zaspokoić ludzkie potrzeby i czuwać nad losem obywateli. Tym sposobem państwo staje się decydentem regulującym nawet podstawowe zachowania obywateli. Jednostki, po wycofaniu się z życia publicznego, pozbawiły się instrumentów ochrony przed arbitralnymi decyzjami władzy, zrzekały się narzędzi kontroli jej poczynań, czyli de facto, straciły możliwość współkształtowania losów państwa. W rezultacie zanikały także ich gwarancję zachowania osobistych uprawnień."

 Alexis de Tocqueville (ur. 29 lipca 1805, zm. 16 kwietnia 1859) – francuski myśliciel i polityk, zwolennik liberalizmu arystokratycznego.

Minister spraw zagranicznych II Republiki. Autor dwutomowego dzieła O demokracji w Ameryce, uchodzącego za najbardziej przenikliwą analizę społeczeństwa demokratycznego. Szczególne znaczenie mają jego analizy konfliktu między wolnością i równością, pożytków płynących z samorządu i stowarzyszeń oraz relacji między państwem a Kościołami. Był jednym z najważniejszych myślicieli w XIX wieku ze względu na stworzenie hasła liberalnej demokracji. Uważał on, iż demokracja nie jest szkodliwa tylko wówczas gdy nie zagraża wolności i autonomii jednostki. Z kolei w Dawnym ustroju i rewolucji, na przykładzie Wielkiej Rewolucji Francuskiej postawił tezę, że rewolucja stanowi zawsze kontynuację obalanego ustroju.

Alexis de Tocqueville nie był zwolennikiem demokracji, lecz uważał, ze jej nadejście do Europy jest nieuniknione i chciał na nią Europejczyków przygotować.

Dzieła

·         O demokracji w Ameryce, Warszawa 1976

·         Wspomnienia, Ossolineum 1987

·         Dawny ustrój i rewolucja, Warszawa 2005

·         Listy z Rosji

O demokracji w Ameryce

Jakieś 170 lat temu młody francuski arystokrata wybrał się w daleką podróż po Stanach Zjednoczonych. Miał studiować tamtejszą politykę penitencjarną i sposób, w jaki zorganizowane są więzienia. Zainteresował go jednak problem szerszy i poważniejszy: w jaki sposób działa amerykańska demokracja? Doświadczenia rewolucji francuskiej nie były zachęcające, tym bardziej więc pociągał Tocqueville’a kraj, w którym demokracja działała sprawnie i nie prowadziła – jak to się stało w wykonaniu francuskich jakobinów – do rządów terroru. Efektem tych zainteresowań była książka uważana do dziś za jedno z najważniejszych dzieł europejskiej myśli społecznej. Tocqueville, pod wyraźnym wpływem Monteskiusza, za najlepszą gwarancję wolności uważał tzw. ciała pośredniczące między jednostką a państwem. Tradycyjnie za takie "ciało pośredniczące" uchodził stan szlachecki, który w demokracji nie ma racji bytu. Tymczasem, ku swej uldze i zdziwieniu, Tocqueville odkrył w Ameryce całe mnóstwo najróżniejszych instytucji samorządowych, obywatelskich, społecznych, które o wiele lepiej niż szlachta na Starym Kontynencie chroniły jednostkę przed nadużyciami władzy, a do tego zapewniały obywatelom udział w podejmowaniu decyzji. Od dawna spierano się, na ile trafny jest ukazany w tej książce obraz Stanów Zjednoczonych, ale nie ulega kwestii, że Demokracja w Ameryce to doskonała analiza zjawiska demokracji politycznej.

O demokracji w Ameryce (fr. De la démocratie en Amérique) - dwutomowe dzieło Alexisa de Tocqueville'a wydane w latach 1835 (pierwszy tom) i 1840 (drugi tom), zawierające analizę społeczeństwa amerykańskiego.

W swojej pracy de Tocqueville zwracał uwagę m.in. na:

·         skład demograficzno-społeczny i etniczny Ameryki,

·         fenomen trwałości i efektywności demokracji bezpośredniej w małych miastach,

·         demokratyzm instytucji publicznych i wielką ilość stowarzyszeń dobrowolnych (voluntary associations),

·         demokratyzację kultury,

·         niewielki zakres konfliktów społecznych i trwałych podziałów, sprzyjający bardziej funkcjonalnemu niż konfliktowemu modelowi struktury społecznej i relacji międzygrupowych,

·         znalezienie równowagi między ideologią i praktyką demokratycznego egalitaryzmu,

·         nierozwiązana i narastające konflikty rasowe.

O demokracji w Ameryce stanowi klasyczną krytykę dominującego dziś masowego społeczeństwa liberalnej demokracji. Unikalny charakter dzieła Tocqueville`a sprowadza się do tego, iż przyznają się do niego dwie konkurujące z sobą tradycje politycznego myślenia - liberalna i konserwatywna.

Alexis de Tocqueville uważał, iż wolność człowieka nie mogła być nieograniczona (absolutna), ponieważ zatraca swój sens, gdyż godzi w wolność drugiej jednostki. Stosował koncepcję wolności jako „rządów sumienia”. Tocqueville wskazywał przy tym na charakterystyczną dla Amerykanów zdolność pogodzenia realizacji partykularnych celów z interesem wspólnoty. Amerykańscy moraliści nie utrzymują, że trzeba się poświęcać dla bliźnich, bo to rzecz wzniosła. Ale mają odwagę powiedzieć, że poświecenia są równie konieczne dla tego, który je ponosi, jak dla tego, który z nich korzysta. Tocqueville uważał, że dla dobra społeczeństwa niezbędne było istnienie jakiegoś wspólnego fundamentu ideowego, by umysły obywateli łączyło i spajało ze sobą kilka zasadniczych idei. Wskazywał przepisy prawa jako podstawowy środek regulujący swobodę działań jednostki. Dzięki nim właśnie jednostka mogła zachować niezależność nie popadając w sobiepaństwo, i podporządkować się unikając upodlenia. Indywidualizm demokratyczny zrównuje Tocqueville z izolacją, podając taką jego definicję: uczucie spokojne i umiarkowane, które sprawia, że każdy obywatel izoluje się od zbiorowości i trzyma się na uboczu wraz ze swą rodziną i przyjaciółmi. Stwarzając sobie w te sposób na własny użytek swoje własne społeczeństwo, pozostawia wielkie społeczeństwo swoim własnych losom.

Jednostki odosobnione w wąskim spektrum własnej prywatności w wyniku rozwoju takiego modelu społecznego postępowania, mogą w pewnym momencie przestać dostrzegać innych współobywateli, żyjących obok ociera się o nich, ale tego nie czuje. Jednostka, w poczuciu osamotnienia, w ostateczności zatraca wolną wolę ludzką, Ponad wszystkim panuje na wyżynach potężna i opiekuńcza władza, które chce sama zaspokoić ludzkie potrzeby i czuwać nad losem obywateli. Tym sposobem państwo staje się decydentem regulującym nawet podstawowe zachowania obywateli. Jednostki, po wycofaniu się z życia publicznego, pozbawiły się instrumentów ochrony przed arbitralnymi decyzjami władzy, zrzekały się narzędzi kontroli jej poczynań, czyli de facto, straciły możliwość współkształtowania losów państwa. W rezultacie zanikały także ich gwarancję zachowania osobistych uprawnień.

Stałym elementem rozważań Tocqueville’a było poszukiwanie kompromisu między dwiema fundamentalnymi wartościami: wolnością jednostki a dobrem społeczeństwa. Możliwość swobodnego rozwoju stanowiła według niego podstawowe prawo każdej osoby. Człowiek jest najlepszym sędzią swoich własnych praw i społeczeństwo nie ma prawa wtrącać się do jego postępowania chyba, że musi bronić dobra ogółu przed zakusami jednostki lub potrzebuje współdziałania. Tocqueville wskazywał, że demokracja zapewniając obywatelom równość, mogła ograniczyć ich swobodę rozwoju. Tocqueville twierdzi, że wybór równości jest łatwiejszy, gdyż jej zalety widać od razu, zaś wady wtedy, gdy wszyscy już się do nich przyzwyczają. Jednak wskazuje też, że wolność można uchronić pomimo postępującej równości. Oprócz wymienionych w dalszych akapitach metod i środków kładzie on silny nacisk na wolność prasy, będącą "par excellence” demokratycznym narzędziem wolności", funkcję sądów, przed którymi każdy stający może bronić swej wolności oraz prawa jednostki. Nie ma sfer obojętnych, dziedzin, w których nie odbiła się w jakimś stopniu namiętność zrodzona z pragnienia równości. Właśnie to pragnienie twórca socjologii politycznej uważa za dominującą zasadę kształtującą oblicze demokracji. Myśliciel uważał, że ludzie zawsze będą różnili się zdolnościami, zamożnością czy wykształceniem.

W demokracji jednak ludzie nie dziedziczą swoich pozycji społecznych; otworem stoją przed nimi wszystkie stanowiska. Równości w demokracji amerykańskiej Tocqueville przypisuje wymuszanie emancypacji, gdyż ludzie na każdym kroku zmuszeni są odwoływać się do własnego rozumu. Brak im autorytetów intelektualnych, jakimi do tej pory byli przedstawiciele klasy uprzywilejowanej (arystokracji). Poza oczywistym powodem, iż nie dało się tego pogodzić z zasadą równości, to dla de Tocquevile’a nowe społeczeństwo było bezklasowe, ponieważ utożsamiał różnice klasowe z tym rodzajem różnic, jakie dominowały w społeczeństwie feudalnym. Jedynie w industrializmie dopatrywał się nowych nierówności: W miarę jak cały naród zwraca się ku demokracji, grupa ludzi związanych z przemysłem nabiera cech społeczeństwa arystokratycznego. Brak jakichkolwiek autorytetów czy wspólnych przeświadczeń społecznych jest jednak w zasadzie niemożliwy, więc w demokracji pojawia się nowa, potężna siła, która staje się „bóstwem prawdy” – opinia publiczna. Ludzie w istocie wyrzekają się swobody myślenia zastępując ją ślepą wiarą w nieomylność większości.
Tocqueville krytykuje to „ognisko bałwochwalczego kultu” czy „formę religii” jak określa prawdę głoszoną przez masy, gdyż nadrzędność opinii publicznej przekreśla optymistyczne oświeceniowe prognozy emancypacji rozumu i zasadę racjonalnego samookreślenia na rzecz żywiołów pospolitości. Również zapowiadana równość dotycząca zapewnienia jednakiego dla wszystkich poziomu wykształcenia, rozbiła się w zderzeniu z ludzką ignorancją

Ustrój amerykański niesie także nowe zagrożenia. Alexis de Tocqueville zwraca uwagę na możliwość wystąpienia despotyzmu zupełnie innego niż te wcześniej znane. Nie jest on związany z dominacją jednostki nad społeczeństwem, a wręcz przeciwnie - władzą społeczeństwa nad jednostką i ograniczaniem jej wolności. Ta władza jest "absolutna, drobiazgowa, przewidująca i łagodna". Daje szczęście odbierając wolność.

Większość widziana jako zbiorowość może być uważana za coś, czego sądy, i najczęściej, czego interesy są przeciwne do sądów i interesów tego, co postrzegamy jako mniejszość. Jeżeli przyjmujemy, że człowiek, wyposażony we władzę absolutną, może jej nadużyć czyniąc zło swoim przeciwnikom, dlaczego odrzucamy taką możliwość ze strony większości? Ludzie nie są skłonni do zmiany swoich charakterów w zbiorowości, ich cierpliwość w obliczu przeszkód też nie wzrasta ze świadomością ich siły. Słuszny więc jest pogląd Tocqueville'a, iż używanie zasady większości jest powodem ucisku strukturalnych mniejszości narodowych lub religijnych, zaś postulat równości (jeden człowiek - jeden glos) zakłada fałszywie, ze zdolność do rozumnej politycznej decyzji jest taka sama u wszystkich. Pozbawienie większości rządzącej możliwości realizacji zbyt daleko idących dążeń poprzez wprowadzenie gwarancji praw i wolności obywatelskich (i to zostało zrobione) żeby chronić demokrację. Postuluje też autor by zapobiec występowaniu pewnych dążeń wewnątrz większości. Osiągnięcie tego jest możliwe poprzez taki podział kompetencji wśród organów władzy, że wszystkie one muszą wyrazić zgodę na radykalne zmiany. Kolejnym elementem ograniczającym władzę większości, która jest większością na poziomie federacji, jest rozwinięte społeczeństwo obywatelskie na poziomie samorządowym w gminach.

Tocqueville porównując sytuację gmin w Ameryce i we Francji napisał, że na Nowym Kontynencie to nie rząd daje uprawnienia gminom, ale gminy oddają część swych uprawnień rządowi. Struktura władzy tworzona jest "od dołu". Sposób działania takiej gminy, jej wielkość i związki obywateli z tą najniższą strukturą polityczną przypominają funkcjonowanie greckich polis. Ten system jest urzeczywistnieniem konstytucyjnej zasady ograniczonego rządu. Ważnym elementem w amerykańskim systemie jest wyjątkowa pozycja prawników.

Stanowią oni warstwę społeczną, która jest w pewnym stopniu wyłączona z ogólnej równości, głównie z uwagi na specyficzny charakter posiadanej wiedzy. Wielką wartością amerykańskiej demokracji jest fakt, iż wiele problemów, zależnych w Europie od decyzji politycznych, w Ameryce stają się dylematami prawnymi rozstrzyganymi przez Sąd Najwyższy.

Ameryka jest krajem, w którym najlepiej wykorzystano ideę stowarzyszeń i w którym najpełniej zastosowano ten potężny środek oddziaływania. To właśnie stowarzyszenia według Tocqueville’a odegrały kluczową rolę w obywatelskiej samoorganizacji społeczeństwa. Wyrywały obywateli z życia prywatnego i skłaniały do angażowania się w sprawy całej społeczności. Wspólne działania zbliżały ludzi do siebie, kształtowały poczucie wzajemnej zależności. Aktywne uczestnictwo w życiu publicznym czyniło ich bardziej świadomymi istniejących problemów, kształtowało poczucie odpowiedzialności za dobro kraju i środowisk lokalnych. Służyło zrozumieniu mechanizmów władzy, pozwalało wniknąć w naturę rządzenia i bycia rządzonym. Udział w stowarzyszeniach zwielokrotniał siłę jednostki, bronił jej przed zakusami władzy centralnej oraz zabezpieczał przed tyranią większości. Tocqueville poszukiwał takiego kompromisu między wolnością a dobrem wspólnoty, który by z jednej strony nie skutkował atomizacją społeczeństwa, a z drugiej nie prowadził do zniewolenia jednostki. Był przekonany, że dbanie o dobro wspólnoty nie było sprzeczne z realizacją własnych interesów. Szczęście pojedynczego człowieka stanowiło pochodną pomyślności całego społeczeństwa, i odwrotnie. To właśnie dzięki funkcjonowaniu we wspólnocie, dzięki solidarnemu współdziałaniu człowiek uzyskiwał większą szansę na urzeczywistnianie swojej wizji życia. Zamknięcie się na sprawy społeczne prowadziło nie tylko do osłabienia wspólnoty - godziło także w samą jednostkę.

Wolność stowarzyszenia się jest w niezbędną gwarancją zabezpieczającą społeczeństwo przed tyranią większości. W Stanach Zjednoczonych partia, która zdobywa przewagę, przejmuje całą władzę w swoje ręce. Jej poplecznicy zajmują wszystkie urzędy i dysponują całą siłą administracji. (...) Mniejszość musi mieć szansę przeciwstawienia całej swej moralnej siły materialnej potędze, która ją gnębi. Wolność stowarzyszania się jest więc niebezpieczeństwem, które chroni przed jeszcze większym niebezpieczeństwem...Stowarzyszenia i wspólnoty obywateli są niezbędnym uzupełnieniem demokratycznych stosunków między ludźmi o arystokratyczny element życia społecznego.

W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej sieć wspólnot i zrzeszeń już za czasów de Tocqueville'a była ważnym elementem życia społecznego ludzi. De Tocqueville przekonany o nieuchronności zmian europejskich systemów politycznych w stronę demokracji, jej amerykańską postać uznał za zapowiedź przyszłego kształtu społeczeństw starego kontynentu. Dawny ustrój Francji, który upadł na skutek wewnętrznych sprzeczności i rewolucji, mimo licznych wad posiadał pewne właściwości, które autor „O demokracji w Ameryce” uważał za bardzo istotne dla więzi społecznych i w konsekwencji dla jakości życia i moralnego ukształtowania jednostek, oraz generalnie dla ładu społecznego. Postawy arystokratyczne, nakazujące otaczanie opieką stojących niżej w hierarchii społecznej i zależnych od warstw wyższych, moralny obowiązek działania na rzecz dobra ogółu, przezwyciężanie skłonności egoistycznych, utrwalania tą drogą więzi społecznych, to spuścizna dawnej epoki, która powinna być przechowana, by spełnić istotną rolę w uszlachetnianiu demokracji. Alexis de Tocqueville rozumiejąc znaczenie prawa jako filaru wolnego społeczeństwa, w postawach prospołecznych i religii upatrywał rzeczywistego źródła moralności i świadomości wzajemnych obowiązków. Inaczej mówiąc, demokracja oparta jest na przeddemokratycznych zasadach i instytucjach, a typowy dla niej indywidualizm wymaga zrównoważenia przez postawy ukierunkowane na dobro wspólne na różnych poziomach życia społecznego. Oznacza to, iż de Tocqueville nie traktuje postępków, których intencją jest realizacja interesu indywidualnego jako prowadzących do urzeczywistnienia interesu społecznego. Tocqueville pisząc o systemie demokratycznym w Ameryce zwracał szczególną uwagę na postępujące "uśrednianie" jej mieszkańców w wielu dziedzinach. Tendencja ta polegała na zmniejszaniu się liczby jednostek posiadających daną cechę w bardzo małym albo bardzo dużym natężeniu. Dotyczyło to praktycznie wszystkich sfer życia społecznego - od praw wyborczych do literatury. Przykładem może być wykształcenie. Tocqueville wskazywał, że upowszechniło się ono na szczeblu podstawowym, natomiast wyższego praktycznie nikt nie osiągał. Wiedza dla wiedzy nie stanowiła już wartości Podobna zasada ma także zastosowanie dla kryteriów decydujących o wyborze osób do władz publicznych. Tocqueville podkreślał, że rząd centralny wcale nie przyciąga najlepszych ludzi. Częste wybory są przyczyną małej atrakcyjności władzy, gdyż uniemożliwiają stabilizację rządzącym. Tocqueville twierdził, że w powszechnym głosowaniu lud nie wybiera najlepszych, gdyż wyborcy nie są politologami i nie chcą wybierać lepszych od siebie. Jedyny ratunek widzi on w wyborach pośrednich, gdyż są w stanie wprowadzić na wysokie stanowiska prawdziwych mężów stanu.

Referendum na temat znaczenia cechy „bezpośrednie” - projekt

projekt

Referendum (500 000) na temat znaczenia cechy „bezpośrednie”

lub

inicjatywa ustawodwcza (100 000)

Użyte w Ustawie Zasadniczej, znanej jako Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej w

Art. 96. 1. Sejm składa się z 460 posłów.

2. Wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i proporcjonalne oraz odbywają się w głosowaniu tajnym.

słowo bezpośrednie oznacza

[  ]osobiste, bezpośrednie złożenie oświadczenia woli przez ustawowego przedstawiciela narodu w głosowaniu w wyborach

[  ]osobiste, bezpośrednie złożenie oświadczenia woli przez ustawowego przedstawiciela narodu w głosowaniu w wyborach i wskazanie wprost, bezpośrednio kandydatów ( osoby fizyczne ), podmiotów oświadczenia woli, którym udziela się poparcia, w liczbie nie większej niż liczba pełnomocnictw ( mandatów, przedmiotów głosowania ) do uczestniczenia w pracach organu władzy przydzielona okręgowi wyborczemu, organowi Władzy Zwierzchniej Narodu.

UZASADNIENIE

Okręg Wyborczy jest Organem Władzy Zwierzchniej Narodu

Pełnomocnictwo okręgu obejmuje udzielenie pełnomocnictw do uczestniczenia w pracach organu władzy, w liczbie określonej w ustawie lub ich odwołanie (art.101 Kodeksu Cywilnego)

Struktura okręgu jest określona w ustawie, w szczególności obszar jego działania.
Obszar działania musi spełniać następujące warunki
 - umożliwić każdemu członkowi swobodne i świadome złożenia oświadczenia woli w głosowaniu
Art. 82.[Kodeks Cywilny]
Nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
 - być zgodny z
Art. 15. 1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej.

2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa.

Metodą ustalenia woli okręgu, organu kolegialnego, jest głosowanie

Powoływanie i odwoływanie pełnomocnictw do uczestniczenia w pracach okręgu.
obywatele zamieszkujący na terenie okręgu spełniający warunki określone w art. 62 ustawy Zasadniczej.

Cecha : bezpośrednio, odnosi się do wszystkich przedmiotów, podmiotów i czynności związanych z procedurą Wybory
Bezpośrednio, synonimy i wyrazy bliskoznaczne:
bez ceregieli; bez ceremonii; bez ogródek; bez owijania w bawełnę; bez pośrednictwa; bez pośredników; bez przesady; bez skrępowania; bez zawiłości; bez żenady ;bezceremonialnie; bezpretensjonalnie; czytelnie; dobitnie; dokładnie ;dosadnie; eksplicytnie; explicite; familiarnie; grubiańsko; jasno; jawnie; jednoznacznie; kawa na ławę; kawę na ławę; klarownie; komunikatywnie; logicznie; łatwo; na miejscu; na własne oczy; na własnej skórze; na własne uszy; naocznie; naturalnie; niedwuznacznie; nieskrępowanie; niewymuszenie; nonszalancko; normalnie; obrazowo; osobiście; otwarcie ;po prostu; popularnie; poufale; precyzyjnie; prostacko; prostą drogą; prosto; prosto z mostu; przed siebie; przejrzyście; przystępnie; rubasznie; samemu; samodzielnie; spontanicznie; starannie; swobodnie; szczerze; w prostej linii; we własnej osobie; we własnym imieniu; własnoręcznie; wprost; wręcz; wyraziście; wyraźnie; z autopsji; z pierwszej ręki; zdecydowanie; zgoła; zrozumiale; zwyczajnie

Nie istnieją podstawy lub istotne przesłanki prawne i faktyczne do zawężenia znaczenia tego słowa

Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego ( potrzebne źródło ) znaczenie słów należy przyjmować takie jak w poprawnej polszczyźnie, słownikach, encyklopediach

Odwołanie pełnomocnictw : Art. 101.[Kodeks Cywilny]
§ 1. Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, chyba że mocodawca zrzekł się odwołania pełnomocnictwa z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

Art. 1.[Kodeks Cywilny]

Kodeks niniejszy reguluje stosunki cywilno-prawne między osobami fizycznymi i  osobami prawnymi.

więcej :Ogólne Zgromadzenie Narodu

Jaki organ w Rzeczpospolitej wykonuje Władzę Zwierzchnią należącą do Narodu?

Władzę wykonują organa władzy.

Organ założycielski, który zgodnie z Kodeksem Cywilnym jest mocodawcą takiego organu

-  udziela mu pełnomocnictw

- określa zręby jego struktury

- określa metody sprawowania władzy

- ustala metodę udzielania i odwoływania pełnomocnictw osobom fizycznym do udziału w jego pracach

- nadaje mu nazwę własną.

W Ustawie Zasadniczej, znanej pod nazwą własną Konstytucja, określono takie właściwości dla władzy ustawodawczej : Sejm i Senat, wykonawczej : Prezydent i Rada Ministrów oraz sądowniczej Sądy i Trybunały. Są to odrębne rozdziały regulujące te zagadnienia.

W Ustawie Zasadniczej nie umieszczono takiego rozdziału o Najwyższym Organie Władzy wykonującym Władzę Zwierzchnią Narodu ani też jego nazwy.

Antycypuję celowe działanie, gdyż rzecz nie nazwana nie istnieje w świadomości Obywateli i w obrocie prawnym.

Że taki Organ istnieje i o metodach jego działania wnioskuję na podstawie art.62 Ustawy Zasadniczej

Art. 62. 1. Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania Prezydenta Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat.

(Kodeks Cywilny) Art. 96. Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Cytowany przepis określa sposób powołania, z mocy prawa, członków Organu wykonującego Władzę Zwierzchnią, przedstawicieli ustawowych Narodu.

Jeżeli powołani członkowie mają prawo uczestniczenia w wyborach i referendum to są to metody sprawowania władzy, Władzy Zwierzchniej, przez Organ, którego są członkami.

Ograniczenie przez pełnomocników prawa Organu Bezpośrednich Przedstawicieli Narodu do referendum i możliwości jego wykonania jest niedopuszczalnym działaniem na niekorzyść mocodawcy i bezprawnym, karygodnym pogwałceniem immanentnej właściwości Władzy Zwierzchniej - niezawisłości, niezależności, suwerenności,  swobody, niepodzielności, nieograniczoności, bezpośredniości.

O władzy Zgromadzenia Ogólnego Narodu

Stwórca, jakkolwiek go pojmujesz, dał każdemu człowiekowi prawo do życia, wolności równości i ubiegania się o szczęście.
Wyposażył każdego w umiejętności pracy, współdziałania i myślenia.
Praca
Umiejętność przekształcenia zasobów dobra wspólnego - przyrody i kultury - w elementy niezbędne dla zaspokojenia potrzeb życiowych - materialnych i niematerialnych - przez wydatkowanie własnej energii ( w tym praca umysłowa ).
Nie da się pracy zmagazynować i nie użyta ulega przepadkowi, roztrwonieniu, zmarnotrawieniu.
Współdziałanie
Umiejętność niezbędna dla podtrzymania rodu ludzkiego (potomstwo i jego wychowanie), zwiększenia wydajności pracy, gromadzenia, wymiany i użytkowania wiedzy.
Myślenie
Gromadzenie faktów, wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych, umiejętność analizy logicznej i stosowanie posiadanej wiedzy.

Tworzenie grup ludzkich  zwiększa  bezpieczeństwo grupy i wydajność wykonywania pracy (specjalizacja).

Zgromadzenie ogólne
W większych grupach ludzkich, rządzących się wg reguł demokracji, dla przestrzegania praw do życia, wolności, równości i swobody ubiegania się o szczęście wszyscy członkowie posiadający zdolność prawną tworzą Ogólne Zgromadzenie sprawujące władzę zwierzchnią.
Są oni równi. Uczestnictwo jest bezpośrednie i powszechne.
Władza Zgromadzenia Ogólnego jest suwerenna, niezawisła, niezależna 
Jest niepodzielna.
Nie podlega żadnym ograniczeniom, nawet przez samą siebie (wtedy przestaje być niezależna).
Nie można się jej zrzec czy też przekazać.


Metodą ustalenia woli Zgromadzenia jest głosowanie (oświadczenie woli Zgromadzenia Ogólnego, osoby prawnej).

Głosowanie – metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia oddaje swój głos (składa oświadczenie woli). Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji (oświadczenie woli uprawnionej grupy).
Przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie)

Władzę zwierzchnią Zgromadzenie Ogólne, które jest najwyższym organem władzy, sprawuje metodami referendum, wyborów.
W celu wykonania swojej władzy reprezentatywna liczba członków Zgromadzenia, składając oświadczenia woli, powołuje Organ Referendalny Zgromadzenia Ogólnego, z pełnomocnictwami do przeprowadzenia referendum.

Okręgi Wyborcze, które są Organami Wyborczymi Zgromadzenia Ogólnego Narodu, powinny być powołane decyzją tego Zgromadzenia, wyrażonego w ustawie zatwierdzonej w referendum. Określa ona ich pełnomocnictwa, zręby struktury, metody działania i warunki uczestniczenia członków Zgromadzenia Ogólnego w ich pracach.
Techniczne i organizacyjne metody przeprowadzenia wyborów (w Ustawie Zasadniczej - Konstytucji : tryb) może określić w ustawie władza stanowiąca, która nie może zmienić wyników głosowania bez naruszenia immanentnych praw Zgromadzenia do niezawisłości,  swobody, nieograniczoności i bezpośredniości wyrażenia jego woli.

 Organy władzy
Aby skutecznie sprawować władzę Zgromadzenie powołuje organa władzy określając ich pełnomocnictwa, zręby struktury, metody działania oraz sposób udzielania pełnomocnictw osobom fizycznym do uczestniczenia w pracach organu jak też odwoływania tych pełnomocnictw.

 Nemo plus iuris ad alium transferre potest quam ipse habet (D.50.17.54) – Nie można przenieść na drugiego więcej praw, niż ma się samemu. 

Zgromadzenie ma prawo do wykonywania pełni władz : stanowiącej, zarządzającej i arbitrażowej - gdyż takich pełnomocnictw udziela.
Zgromadzenie Ogólne jest mocodawcą organów i ich członków.
Mocodawca może w każdej chwili wystąpić w miejsce pełnomocnika.
Mocodawca może w każdej chwili cofnąć pełnomocnictwo bez podawania przyczyny.
Zgromadzenie nie może się zrzec prawa do odwołania udzielanych pełnomocnictw, gdyż byłoby to niedopuszczalne ograniczenie władzy zwierzchniej.

Paweł Kukiz, zrób coś dobrego dla Polski

Ogłoś, ze idziesz oddać nieważny głos.
Korzystasz z przysługującego Ci prawa i dobitnie składasz oświadczenie woli o braku poparcia i nie współpracowaniu z obecną sitwą polityczno - bankiersko - oligarchiczną.
Prawnie uczestnictwo w głosowaniu jest czynnością prawną - podjęciem decyzji przez grupę uprawnionych obywateli - Zgromadzenie Ogólne Narodu - ( art. 62 Konstytucji)- o udzieleniu pełnomocnictwa osobie fizycznej do sprawowania urzędu Prezydenta, przez złożenie osobiście ( bezpośrednio) oświadczeń woli : za lub przeciw lub wstrzymanie się.
Jak wytłumaczą znaczącą liczbę głosów nieważnych ???

Zapiski z Oświeconego Ciemnogodu, dzień drugi

Mam marzenie żyć wśród ludzi wolnych, równych, solidarnych i szczęśliwych.

Paweł dokonał rzeczy niemożliwej.

Porwał do wspólnego działania legion Obywateli.

Dał nadzieję na wyzwolenie z niewolniczej wegetacji.

Współczesnych niewolników oczarował wizją odmiany losu.

Zrzucenia jarzma kartelu polityków zbratanych z bankierami i oligarchami wraz z klientelą współpracującą z nimi i ich popierającą.

Genialny współczesny strateg oporu bez przemocy - Gene Sharp, z którego dorobku korzystały ruchy obywatelskie na całym świecie: pieriestrojka-ZSRR, Solidarność, Litwa, Serbia, Egipt, Birma, Tajlandia, Indonezja, Chiny, (The Politics of Nonviolen Action, Porter Sargent Publisher, 1973. ,tłumaczenie i rozpowszechniane na potrzeby NSZZ Solidarność Jan Zielonka 1984r. Fragmenty pierwszego rozdziału ) , stwierdził

władza „nigdy nie może istnieć bez przyzwolenia społecznego, bez bezpośredniej współpracy dużej liczby osób i pośredniej współpracy całego społeczeństwa". Dlatego tyrania „rozwija się tylko przez ignorancję, niezorganizowanie, przyzwolenie, pomoc i współpracę z tyranem, która pozwala mu dzierżyć władzę i przekształcać ludzi w instrument przemocy

Najbliższą okazją do przeprowadzenia działań wycofania, odmowy przyzwolenia i współpracy z kartelem, uzurpującym sobie prawo sprawowania Władzy Zwierzchniej Narodu, jest druga tura wyborów prezydenckich.

Udział w głosowaniu i oddanie nieważnego głosu będzie oczywistym, dobitnym, namacalnym i rzeczywistym tego dowodem

Aby nie dać argumentów przeciwnikom, można to zrobić oświadczając, że Paweł odda nieważny głos w drugiej turze wyborów i jest to jego indywidualna, osobista decyzja demonstracji wycofania przyzwolenia, współpracy i pomocy antyobywatelskiej władzy i polityków.

Ucinać wszelkie spekulacje, że wzywa swoich zwolenników do takiego aktu.

W przypadku niepowodzenia taki sofizmat może być wykorzystany do rozbicia ruchu przez skojarzenie go z nieskutecznością działania bądź brakiem wpływu na zwolenników.

Strategia i taktyka

Niczego nie dowodzi ten, kto dowodzi zbyt wiele - Nihil probat, qui nimium probat.
 
Szanowna P.T. Kandydatko

„Chociaż rozpoznałem oddziały państwa Yüeh jako liczne, jaki pożytek może być z ich doskonałości wobec klęski? W ten sposób ukazałem drogę do zwycięstwa. Chociaż wróg jest liczny, mogę zapobiec jego gotowości do ataku. Dlatego uprzedzając plany wroga, dobieram tę strategię, która będzie skuteczna. Zmuszam go do wykonania pierwszego ruchu i w ten sposób rozpoznaję zasadę jego działania. Staram się kierować jego działaniem i zmusić go do wydania bitwy w określonym miejscu. Wypróbuj wroga i przekonaj się o jego mocnych i słabych punktach. Najwyższą sztuką jest nie ujawniać ani jednego ruchu własnych oddziałów. Wtedy ani szpiedzy, ani mędrcy nie mogą doradzić wrogowi właściwego planu działania. W zależności od wielkości mojej armii układam plan zwycięstwa, chociaż przewaga liczebna nie może go zapewnić. Chociaż wszyscy mogą dostrzec zewnętrzne okoliczności, nikt oprócz mnie nie powinien rozumieć sposobu, w jaki zwyciężam. Dlatego po osiągnięciu zwycięstwa nie powtarzam tej samej taktyki, lecz w następnej walce odpowiadam na zaistniałe okoliczności.

Armia może być porównana do płynącej rzeki, bo tak jak rzeka omija wyniosłości i spływa w doliny, armia unika konfrontacji z siłą i uderza tam, gdzie napotyka słaby opór. Tak jak woda, która przybiera formę podłoża, na którym się rozlewa, armia działa zgodnie z sytuacją wytworzoną przez wroga. Tak jak woda nie posiada swojej formy, sytuacja wojenna nie posiada ustalonych prawideł. Dlatego ten może być uważany za geniusza kto potrafi osiągać zwycięstwo, przystosowując swoją taktykę do okoliczności, które stwarza wróg. Pośród pięciu elementów natury, żaden stan nie dominuje, pośród czterech pór roku, żadna nie jest ostatnia, pośród dni niektóre są długie, a niektóre krótkie, księżyc to przybiera, to znów go ubywa.”

Sun Tzu – Sztuka wojny, Rozdział VI Siła i słabość

Niezrozumienie powyższego tekstu jest skokiem do klęski. Polecam resztę.

Każdemu działaniu towarzyszą nieliczne istotne ograniczenia ( Teoria graniczeń – E. Goldratt), najczęściej błędy poznawcze.

Prowadzenie batalii na terenie wybranym przez przeciwnika – poruszanie wielu zagadnień zamiast wytypować parę (prawie dosłownie) konkretnych czy też konwencje, programy, spotkania, Internet, spoty, debaty.

Wszyscy współpracownicy powinni używać zwrotu : nasza kandydatka zrobiła, powiedziała itp. a wystrzegać się osobistych opinii, jakichkolwiek ocen, przypuszczeń.

Stosowanie metod przeciwnika, które mają na celu jego zwycięstwo, więc waszą klęskę

Stosowanie sposobów działania przeciwnika  i jego środków argumentacji : układanie programów, spotkania z wyborcami, przemówienia a może konkretnie : Założenia lub projekt ustawy?

Używanie wyświechtanych zwrotów, komunałów, banałów nie niosących żadnych treści np. „Dzień dobry”

Używanie zwrotów odbieranych jako fałszywe lub nieprawdziwe : Chcę zwyciężyć w wyborach ?!

Non verba sed facta (łac.) Nie słowa [,które są ważne] lecz czyny [, które się liczą]

Błędy poprzednika ( Bronisława K., ten zapis to 1. nie promowanie przeciwnika, 2. konotacja takiego skrótu)

- próba ograniczenia demokracji przez uzależnienie ważności głosowań od zwiększonej frekwencji

- uznawanie za cnotę doświadczenia i wieku podczas gdy nie jest to kryterium obrazujące kompetencje kandydata a dyskryminujące młodszych kandydatów i popierające oligarchię starców.

Jeżeli jesteście przekonani o poparciu dla moich działań idźcie do wyborów i oddajcie głos na mnie. Namawiajcie do tego swoich przyjaciół, sojuszników i wrogów.

Jeżeli nie, to wyraźcie działaniem swój sprzeciw przeciwko systemowi rządów idąc do urn i oddając nieważne głosy.

Wasze głosy zostaną policzone i ogłoszone. Zdelegitymizuje to obecną patologiczną formę rządów oligarchicznych.

Ogłosić założenia lub projekt ustawy o Sprawowaniu Władzy Zwierzchniej Narodu przez Bezpośrednich Przedstawicieli Narodu.

Promować następujące zasady :

-        Kadencyjność i wybieralność także policji, prokuraturze, sadach

-        odwoływalność

-        zakaz kandydowania na koleją kadencję

Spowoduje to :

-        zwiększenie kontroli społecznej, zmniejszenie nepotyzmu, przekupstwa

-        zwiększenie aktywności społecznej obywateli

-        zmusi pełniących funkcje publiczne do dokładnego rozliczania się z działalności celem przekazania spraw następcom

-        zwiększenie liczby osób współpracujących przez konieczność przygotowywanie grona następców
-     spowoduje dobór kandydatów, którzy będą porządnie zarządzać i mając perspektywę odwołania będą przyzwoici