"Najpierw wyjaśnijmy wszystko a potem resztę"
Prawo kwestionowane
(KWyb) Art. 227 ( Kodeks Wyborczy ) (dawniej :Art. 160. Ordynacja wyborcza)
§1. Wyborca głosuje tylko na jedną listę okręgową, stawiając na karcie do głosowania znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu.
* wykreślenie z tego artykułu niekonstytucyjnego elementu pośredniego "listy" , wszak wybory są bezpośrednie (SIC !), zmienia "prawnego potworka wyborczego" w przyzwoitą ordynację mającą cechy proporcjonalnej i większościowej. Oczywiści należy wykreślić z ustawy związane z tą "lista" inne przepisy,w szczególności progi poparcia, przeliczanie uzyskanych mandatów jakąkolwiek metodą i dwa trzy dodać. projekt tu
** kodeks został wprowadzony z pogwałceniem zasady bezstronności organu władzy - nemo judex in causa sua . Władza niższa ,Sejm określiła warunki realizacji prawa władzy zwierzchniej, wyższej Suwerena - Narodu w stosunku do siebie, nie uzyskując jego akceptacji. Zgodnie z hierarchią władzy to minister zarządza pracownikami ministerstwa i podległymi mu organami !
** kodeks został wprowadzony z pogwałceniem zasady bezstronności organu władzy - nemo judex in causa sua . Władza niższa ,Sejm określiła warunki realizacji prawa władzy zwierzchniej, wyższej Suwerena - Narodu w stosunku do siebie, nie uzyskując jego akceptacji. Zgodnie z hierarchią władzy to minister zarządza pracownikami ministerstwa i podległymi mu organami !
Definicje
§ 1. Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane[...].
** odwołanie pełnomocnictw, udzielonych przez wybór na posła, jest podstawą prawną jego odwołania
Mandat (pełnomocnictwo)
W tym znaczeniu mandat to umocowanie określonej osoby do uczestnictwa w zbiorowym ciele obsadzanym w wyborach – mandat ma poseł na Sejm, radny gminy itp., ale również członek zarządu organu osoby prawnej (spółki, spółdzielni, fundacji itp.).
Mandat parlamentarny
jest pojęciem wieloznacznym i rozpatrywać je należy w co najmniej 3 znaczeniach:
- 1. jako wynikające z wyborów pełnomocnictwo udzielone członkowi parlamentu przez wyborców,
- 2. jako całokształt praw i obowiązków parlamentarzysty
- 3. jako określenie funkcji członka parlamentu.
Odwołanie i wygaśnięcie pełnomocnictwa
Pełnomocnictwo do działania w imieniu mocodawcy gaśnie z różnych przyczyn:
- na skutek okoliczności zawartych w treści samego pełnomocnictwa (termin, wykonanie pewnej czynności, ustanie stosunku podstawowego)
- z powodu odwołania pełnomocnictwa – odwołanie jest możliwe w każdym czasie i bez konieczności jakiegokolwiek uzasadnienia; odwołanie jest jednostronnym i nieformalnym oświadczeniem woli, wymaga zakomunikowania pełnomocnikowi; mocodawca może zrzec się uprawnienia do odwołania pełnomocnictwa tylko z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego, będącego podstawą pełnomocnictwa .
§ 1. Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane[...].
** odwołanie pełnomocnictw, udzielonych przez wybór na posła, jest podstawą prawną jego odwołania
Delegitymizacja władzy
- utrata aprobaty społecznej (legitymizacji) przez władzę. Polega na różnie motywowanym, fragmentarycznym lub całkowitym, krótkookresowym lub trwałym wycofaniu akceptacji różnych kręgów społeczeństwa dla systemu politycznego i podmiotów władzy; jest to spadek zdolności systemu do zaspokajania potrzeb społecznych; źródłem delegitymizacji jest niezadowolenie wynikające z tego, że system polityczny traci swoją sprawność zaspokajania żądań kierowanych pod jego adresem. Odwrotną do delegitymizacji jest legitymizacja systemu politycznego.
Suwerenność ludu lub suwerenność narodu
– doktryna, zgodnie z którą lud, rozumiany jako polityczna wspólnota obywateli, jest suwerenem w państwie i od niego wywodzi się władza i polityczna legitymizacja. Zasada suwerenności ludu jest jedną z podstawowych zasad demokratycznych konstytucji.
Konstytucja (od łac. constituo,-ere – urządzać, ustanawiać, regulować)
– akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, która zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie.
W skład materii konstytucyjnej mogą wchodzić różne zagadnienia. Konstytucja może więc określać: podstawy ustroju społeczno-gospodarczego państwa, ponadto organizację, kompetencje i sposób powoływania najważniejszych organów państwowych, oraz podstawowe prawa, wolności i obowiązki obywatela.
W skład materii konstytucyjnej mogą wchodzić różne zagadnienia. Konstytucja może więc określać: podstawy ustroju społeczno-gospodarczego państwa, ponadto organizację, kompetencje i sposób powoływania najważniejszych organów państwowych, oraz podstawowe prawa, wolności i obowiązki obywatela.
Głosowanie
– metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia oddaje swój głos. Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji.
Współcześnie przy głosowaniu przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie). Natomiast w przypadku wyboru osoby spośród przedstawionych kandydatów, każdy z głosujących popiera przynajmniej jednego kandydata i ten z nich, który otrzymał najwięcej głosów, zostaje wybrany.
Decyzja podjęta w wyniku głosowania może wymagać większości bezwzględnej, większości zwykłej lub większości kwalifikowanej.
Współcześnie przy głosowaniu przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie). Natomiast w przypadku wyboru osoby spośród przedstawionych kandydatów, każdy z głosujących popiera przynajmniej jednego kandydata i ten z nich, który otrzymał najwięcej głosów, zostaje wybrany.
Decyzja podjęta w wyniku głosowania może wymagać większości bezwzględnej, większości zwykłej lub większości kwalifikowanej.
Wybory
– proces, w którym obywatele wybierają spośród zgłoszonych kandydatów swoich przedstawicieli do organów władzy. Jest to podstawowy mechanizm demokracji.
Wybory są też powszechnie przyjętym sposobem doboru organów władzy w mniejszych zbiorowościach – we wszelkiego rodzaju stowarzyszeniach, spółkach, komisjach, partiach itp.
Podstawową metodą dokonywania wyborów jest głosowanie. W Polsce ustawa określająca sposób przeprowadzania konkretnych wyborów nazywana jest ordynacją wyborczą (kodeks wyborczy).
Wybory są też powszechnie przyjętym sposobem doboru organów władzy w mniejszych zbiorowościach – we wszelkiego rodzaju stowarzyszeniach, spółkach, komisjach, partiach itp.
Podstawową metodą dokonywania wyborów jest głosowanie. W Polsce ustawa określająca sposób przeprowadzania konkretnych wyborów nazywana jest ordynacją wyborczą (kodeks wyborczy).
Wybory pięcioprzymiotnikowe
Cechy wyborów pięcioprzymiotnikowych:
· zasada tajności głosowania - głosowanie przebiega w odseparowaniu, jest anonimowe, a karty do urn wrzuca się osobiście,
· zasada bezpośredniości - wyborcy w drodze głosowania sami – bez żadnego pośrednictwa – przesądzają w sposób ostateczny i decydujący o składzie wybieranego organu. Wybory bezpośrednie określane są mianem wyborów jednostopniowych [...]
· zasada równości - każdy wyborca dysponuje jednakową liczbą głosów (równość formalna), o jednakowej wadze i znaczeniu (równość materialna),
· zasada powszechności - zakaz stosowania cenzusów wyborczych, każdy obywatel ma zarówno czynne, jak i bierne prawo wyborcze,
· zasada proporcjonalności - każda z partii ** otrzymuje mandaty w stosunku proporcjonalnym do liczby uzyskanych głosów.[...]
** - a gdzie komitety wyborców ? Ograniczenia tkwią w ludzkich umysłach ( Goldratt Teoria ograniczeń TOC) i patrz także , książki
Prawo
TK sygn. K. 17/98,
cz. III pkt 7
cz. III pkt 7
„Powszechne wybory organów władzy publicznej mają sens tylko w warunkach zapewniających pełną swobodę wyrażania woli wyborców. "
cz. III pkt 5
cz. III pkt 5
„O naruszeniu artykułu 4 [Konstytucji] ust. 2 można byłoby mówić wtedy, gdyby całokształt obowiązujących regulacji prowadził do uniemożliwienia kontroli Narodu nad organami władzy publicznej."
Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania Prezydenta Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat. ,
(K) Preambuła:
„...ustanawiamy Konstytucję [] jako prawa podstawowe []oparte na []zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli..”
(K) Art. 31
1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.
3.Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
**zasada komplementarności prawa użyta jest w ust. 2 zdanie drugie.
(K) Art. 4. 1.
Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.
2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
(K) Art. 9.
Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego.
(K) Art. 87. 1.
Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia
Kodeks cywilny (KC) ,USTAWA Dz.U. Nr 16, poz. 93 z 1964r. Dział IV ,Wady oświadczenia woli
Art. 82. Nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego, zaburzenia czynności psychicznych
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich I Politycznych Dz.U. 1977 nr 38 poz. 167
(MPPOiP) Artykuł 25
Każdy obywatel ma prawo i możliwości, bez żadnej dyskryminacji, o której mowa w artykule 2, i bez nieuzasadnionych ograniczeń:
a) uczestniczenia w kierowaniu sprawami publicznymi bezpośrednio lub za pośrednictwem swobodnie wybranych przedstawicieli;
b) korzystania z czynnego i biernego prawa wyborczego w rzetelnych wyborach, przeprowadzanych okresowo, opartych na głosowaniu powszechnym, równym i tajnym, gwarantujących wyborcom swobodne wyrażenie woli;
c) dostępu do służby publicznej w swoim kraju na ogólnych zasadach równości
Każdy obywatel ma prawo i możliwości, bez żadnej dyskryminacji, o której mowa w artykule 2, i bez nieuzasadnionych ograniczeń:
a) uczestniczenia w kierowaniu sprawami publicznymi bezpośrednio lub za pośrednictwem swobodnie wybranych przedstawicieli;
b) korzystania z czynnego i biernego prawa wyborczego w rzetelnych wyborach, przeprowadzanych okresowo, opartych na głosowaniu powszechnym, równym i tajnym, gwarantujących wyborcom swobodne wyrażenie woli;
c) dostępu do służby publicznej w swoim kraju na ogólnych zasadach równości
wyrok TK 12.01.2000 r. Sygn. P. 11/98 :
„... Możliwości te [korzystania z przedmiotu własności oraz pobierania pożytków – możliwości prawa własności ] mogą być poddawane różnego rodzaju ograniczeniom przez ustawodawcę, a ograniczenia te są dopuszczalne, jeżeli czynią zadość wymaganiom określonym w art. 31 ust. 3 zd. 1 konstytucji. Jeżeli jednak zakres ograniczeń prawa [] przybierze taki rozmiar, że niwecząc podstawowe składniki prawa [], wydrąży je z rzeczywistej treści i przekształci w pozór tego prawa, to naruszona zostanie podstawowa treść (“istota”) prawa [], a to jest konstytucyjnie niedopuszczalne. ...”
wyrok TK 12.01.2000 r. Sygn. P. 11/98 :
„4.A – po piąte, dopuszczalność ograniczeń prawa własności, tak samo jak wszelkich innych konstytucyjnych praw i wolności jednostki, musi być oceniana także z punktu widzenia ogólnych przesłanek ustanowionych w art. 31 ust. 3 konstytucji, w szczególności z punktu widzenia zasady proporcjonalności (zakazu nadmiernej ingerencji);”
(Wybór tez w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego od 1 stycznia 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r..pdf)
„Konstytucyjne wymaganie formułowania przepisów w sposób precyzyjny i jasny
Rozwijając dotychczasowe orzecznictwo, należy dodać, że jasność i zrozumiałość regulacji prawnych musi być oceniana m.in. z punktu widzenia ich adresata.
Inne wymagania stawia się przepisom adresowanym do ogółu obywateli, a inne przepisom adresowanym do wąskiego kręgu podmiotów zawodowo zajmujących się określoną działalnością.
Przepisy adresowane do wszystkich obywateli, które dotyczą bezpośrednio realizacji ich podstawowych praw konstytucyjnych, muszą być zrozumiałe dla przeciętnego adresata bez konieczności zapoznawania się z praktyką lub orzecznictwem i bez potrzeby zasięgania porad u przedstawicieli zawodów prawniczych.
Zasada określoności regulacji prawnych dotyczy w szczególności regulacji dotykających podstawowych praw jednostki zagwarantowanych w Konstytucji.
Przepisy adresowane do wszystkich obywateli, które dotyczą bezpośrednio realizacji ich podstawowych praw konstytucyjnych, muszą być zrozumiałe dla przeciętnego adresata bez konieczności zapoznawania się z praktyką lub orzecznictwem i bez potrzeby zasięgania porad u przedstawicieli zawodów prawniczych.
Zasada określoności regulacji prawnych dotyczy w szczególności regulacji dotykających podstawowych praw jednostki zagwarantowanych w Konstytucji.
Zasada ta pozostaje w ścisłym związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, który ustanawia wymóg, aby ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw i wolności były ustanawiane w ustawie.
Ustawa dotycząca praw i wolności konstytucyjnych musi jasno i precyzyjnie ustanawiać ograniczenia tych praw, tak aby adresat na podstawie samej tylko ustawy mógł zorientować się co do treści wszystkich istotnych ograniczeń swojego konstytucyjnego prawa lub wolności.
W zakresie regulacji dotyczących konstytucyjności praw i wolności ogólna zasada określoności regulacji prawnych zbiega się z wymogiem określoności ustaw ustanawiających ograniczenia w zakresie korzystania z tych praw i wolności."
Oświata? Oczywiście, tak ! Ale jaka, głupcze !
zacznijmy od Gene Shap'a (http://www.aeinstein.org/organizations/org/scannedPDFs/Walka_polish.pdf )
"rząd czy system władzy zależny jest od dobrej woli społeczeństwa, jego decyzji i poparcia."
"Źródła władzy
1) Autorytet, Autorytet rządzących w społeczeństwie jest jednym z najistotniejszych czynników wpływających na władzę. Może on być definiowany jako możliwość rządzenia, czy też oddziaływania i wpływania na zachowania innych w wyniku ich dobrowolnej akceptacji". Władza posiadająca autorytet nie musi uciekać się do stosowania przemocy.
2) Zasoby ludzkie. Rządzący uzależnieni są od ilości osób, które są im posłuszne lub z nimi bardziej lub mniej bezpośrednio współpracują. Wiele zależy od tego, jak dużą część społeczeństwa oni stanowią i w jakie formy organizacyjne są ujęci.
3) Wiedza i umiejętności. Siła władzy zależy od zdolności, wiedzy i umiejętności osób z nią współpracujących oraz od stosunku tej wiedzy i zdolności do aktualnych potrzeb rządu.
4) Czynniki niewymierne. Czynniki psychiczne i ideologiczne, takie jak zwyczaje, ogólny stosunek do posłuszeństwa i podporządkowania, istnienie wspólnej wiary, misji czy ideologii, wszystko to wpływa na charakter panowania władzy nad społeczeństwem.
5) Zasoby materialne. Stopień, w jakim rządzący kontrolują własność, zasoby surowcowe i środki finansowe, system gospodarczy, środki komunikacji i transportu współokreśla granice władzy rządu.
6) Sankcje. Ostatnim ważnym źródłem władzy jest typ i za kres sankcji pozostających w dyspozycji panujących"
"Dlaczego ludzie są posłuszni?
- Zwyczaj.
- Obawa przed sankcjami - Wymuszają one posłuszeństwo przemocą oddziałowywując na ludzki strach.
- Powinność moralna
- Korzyść własna
- Psychiczna identyfikacja z rządem
- Obszary obojętności. Na co dzień ludzie nie stosują się do wszystkich praw i poleceń władzy
- Brak wiary rządzonych we własne siły"
"Rola przyzwolenia
[...] władza danego rządu jest wypadkową dwóch czynników: strachu przed sankcjami i dobrowolnego przyzwolenia.
Nawet w sytuacji gdy źródłem posłuszeństwa jest przyzwyczajenie, jednostka samoistnie akceptuje pogląd, że lepiej jest być posłusznym, choć nie zastanawia się dlaczego."
"Odmowa posłuszeństwa wymaga nie tylko istnienia określonych powodów, które skłaniają do oporu, ale też społecznej wiary we własne siły i gotowości ponoszenia różnorodnych kosztów oporu. Zakres wolności i tyranii w każdym systemie rządów odzwierciedla więc w dużym stopniu determinację i zdolności ludzi, by stawiać opór zniewoleniu, by stać się wolnymi.
Istnieją zatem trzy podstawowe czynniki, które określają stopień ograniczenia władzy. Są to:
1) Siła woli społeczeństwa, by kontrolować władzę,
2) siła niezależnych instytucji i organizacji rządzonych,
3) zdolność rządzonych do wycofania swego przyzwolenia i współpracy w stosunku do władzy.
Wolność nie jest czymś, co władza „daje" społeczeństwu. W dłuższym okresie czasu nie mogą też jej zakreślać formalne procedury i struktury instytucjonalne, w ramach których działa państwo. [...]
Dlatego tyrania „rozwija się tylko przez ignorancję, niezorganizowanie, przyzwolenie, pomoc i współpracę z tyranem, która pozwala mu dzierżyć władzę i przekształcać ludzi w instrument przemocy".
Wszyscy mogą odmówić posłuszeństwa
Poprzednio stwierdziliśmy, iż posłuszeństwo jest wynikiem wzajemnego wpływu różnorodnych czynników, które kształtują wolę jednostek. [..]. Zmianie ulega więc i zakres autorytetu władzy, zwiększa się lub maleje obawa przed sankcjami, tak jak stale ulega zmianie ogólny pogląd ludzi na rząd i społeczeństwo. To, co w określonym czasie mieściło się w granicach społecznej tolerancji, wykracza poza nią parę lat później.
Kiedy określone źródła posłuszeństwa ulegają osłabieniu, władza stara się je uzupełnić za pomocą innych źródeł, zwiększając na przykład dotkliwość sankcji, lub też wartość udzielanych korzyści. Jeśli kroki te nie przynoszą oczekiwanego rezultatu i społeczne nieposłuszeństwo wciąż się rozprzestrzenia, prowadzi to nieuchronnie do dezintegracji systemu władzy.
Posłuszeństwa mogą odmówić zwykli obywatele, ale mogą to też uczynić przedstawiciele i wykonawcy władzy. Stanowisko i przekonania tej grupy mają dla władzy szczególne znaczenie. Każda władza korzysta bowiem z posłuszeństwa i współpracy określonej części społeczeństwa, by w ten sposób sprawować rządy nad całością. Rząd ma do dyspozycji całą armię funkcjonariuszy i pracowników oraz cały hierarchiczny kompleks organizacji, które służą utrwalaniu jego dominacji w państwie. Podporządkowanie funkcjonariuszy opiera się na tych samych przesłankach, co posłuszeństwo zwykłych obywateli, choć takie czynniki, jak korzyść własna lub psychiczna (ideologiczna) identyfikacja z rządem odgrywają zazwyczaj rolę szczególną. Natomiast strach przed sankcjami ma z reguły mniejsze znaczenie (za wyjątkiem osób przymusowo wcielonych do służby wojskowej).[...]
Zmiany społecznych postaw, których rezultatem jest powszechna odmowa posłuszeństwa władzy, dezorganizują i paraliżują tę władzę i to nawet w sytuacji, gdy funkcjonariusze państwowi dochowują jej wierności. Skuteczność odmowy posłuszeństwa zależy nie tylko od zakresu jej masowości, ale również od odporności ludzi na stosowane przeciwko nim represje. "
W tym kontekście należy odczytywać słowa
"Nie lękajcie się!"
"Nie lękajcie się!"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz