Przestępcze bezprawie klubów i karygodne zaniechanie Marszałka Sejmu

Corruptissima republica, plurimae leges. (Im wiecej w panstwie korupcji, tym wiecej przepisow.)
Caius Cornelius Tacitus, historyk rzymski, 55-117 AD, Annales III, 27

Dyscyplina głosowania zarządzona przez klub pod groźbą nawet kary finansowej

1.  przestrzeganie jej nie wchodzi w zakres sprawowania mandatu posła - Art.6 ust.2 UoWMPiS
2. nie ma mocy prawnej bo jest zarządzona bez stosownego pełnomocnictwa w regulaminie Sejmu, takie uprawnienie nie zostało ujęte w regulaminie  a ponad to nie przysługuje Sejmowi
3. ingeruje bezprawnie w obowiązki i prawa posła art.3 w związku z art. 6. UoWMPiS
   

   "działalność wchodzącą w zakres sprawowania mandatu" (Art.6 ust.1 UoWMPiS) określa Art.6 ust.2 "obejmuje zgłaszanie wniosków, wystąpienia lub głosowania na posiedzeniach Sejmu"

4. bezprawnie ogranicza swobodę oświadczenia woli posłów w głosowaniu wypełniając znamiona nieważności art.82 Kodeksu cywilnego
   

   Nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.

5. bezprawnie wpływa na wynik głosowania
6. przekracza uprawnienia klubu do kar finansowych zastrzeżonych wyłącznie dla Sejmu art.6 ust.3 UoWMPiS , rozdział 4 Regulaminu Sejmu.
7. Marszałek Sejmu nie wykonał przynajmniej kontroli statutów, regulaminów klubów (Art.8 ust.7 Regulaminu Sejmu)
8. Art. 104 Konstytucji stanowi "ust. 1. Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ich instrukcje wyborców." a w stosunku do działalności posła jego koledzy klubowi są tylko WYBORCAMI i karając go za nie wykonanie ich instrukcji gwałcą Konstytucję .

 Poseł nie musi stosować się do instrukcji wyborców oraz nie może być za to karany

Nullus videtur dolo facere, qui iure suo utitur (D.50.17.55) – Uważa się, że nie działa podstępnie ten kto korzysta ze swego prawa [19 paremia na gmachu Sądu Najwyższego]

Sejm nie może upoważnić klubów do żądania od posłów określonego głosowania

Nemo plus iuris ad alium transferre potest quam ipse habet (D.50.17.54) – Nie można przenieść na drugiego więcej praw, niż ma się samemu. [67 paremia jw.]

Organ władzy - jednostka organizacyjna powołana przez organ nadrzędny,  który w akcie prawnym,
- udziela pełnomocnictw, których zakres nie może przekraczać jego pełnomocnictw
- określa zasady struktury organizacyjnej
- określa metody działania
- określa sposób udzielania i odwoływania pełnomocnictw osobom do pracy w organie 

Organ nadrzędny zarządza organem podległym metodą nadzoru

Organ z zewnętrznymi i zwierzchnimi organami oddziałowywuje metodami opinii i kontroli
Organ działa na podstawie i zgodnie z przepisami prawa.

Deputowany Narodu - osoba fizyczna spełniająca warunki określone w art.62 Konstytucji. Jest to funkcja publiczna, taka jak poseł.
Zwany wyborcą, które to określenie zawęża jego  faktyczne funkcje.
Jest członkiem Deputacji Narodu (ogół wyborców). Ma prawo uczestniczyć we wszystkich jej głosowaniach i czynnościach grup Deputowanych Narodu  wykonujących Władzę Zwierzchnią.

Deputacja Narodu (ogół wyborców) - jedyny Organ mogący wykonywać pełnię Władzy Zwierzchniej Narodu :
ustawodawczą - referendum ustawodawcze,
wykonawczą - referendum, udzielanie i odwoływanie pełnomocnictw do udziału w pracy organów władzy (tzw. wybory),
sądowniczą - metoda nieokreślona.
Może tworzyć Organa dla wykonania swojej woli ujawnionej oświadczeniami woli reprezentatywnej grupy Deputowanych Narodu. 
Członkami są wszyscy Deputowani Narodu.

Głosowanie – metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia składa oświadczenie woli [Kodeks Cywilny]. Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji.
Współcześnie przy głosowaniu przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie). Natomiast w przypadku wyboru osoby spośród przedstawionych kandydatów, każdy z głosujących popiera przynajmniej jednego kandydata i ten z nich, który otrzymał najwięcej głosów, zostaje wybrany.

Mandat parlamentarny jest pojęciem wieloznacznym i rozpatrywać je należy w co najmniej 3 znaczeniach:

• 1. jako wynikające z wyborów pełnomocnictwo udzielone członkowi parlamentu przez wyborców,
• 2. jako całokształt praw i obowiązków parlamentarzysty
• 3. jako określenie funkcji członka parlamentu.

Pełnomocnictwo – czynność prawną, której treścią jest oświadczenie woli mocodawcy upoważniające osobę lub osoby do dokonywania w jego imieniu czynności prawnych określonych w pełnomocnictwie. Na podstawie tego umocowania pełnomocnik jest upoważniony do reprezentowania (zastępstwa) mocodawcy, w zakresie określonym w pełnomocnictwie, w stosunkach prawnych z innymi podmiotami prawa;
Pełnomocnictwo do działania w imieniu mocodawcy gaśnie  z powodu odwołania pełnomocnictwa – odwołanie jest możliwe w każdym czasie i bez konieczności jakiegokolwiek uzasadnienia; odwołanie jest jednostronnym i nieformalnym oświadczeniem woli, wymaga zakomunikowania pełnomocnikowi;

Oświadczenie woli – pojęcie z zakresu prawa cywilnego oznaczające przejaw woli ludzkiej zmierzający do wywołania skutku prawnego w postaci powstania, zmiany, ustania stosunku prawnego. Oświadczeniem woli jest każde zachowanie człowieka wyrażające jego wolę w sposób dostateczny. Może być złożone nie tylko na piśmie, ale także ustnie, jak również wyrażone przez gest. Definicja oświadczenia woli w prawie polskim została zawarta w art. 60 kodeksu cywilnego.
Przejaw woli zostanie uznany za oświadczenie woli w sensie prawnym, jeśli zostaną spełnione następujące warunki:

• oświadczenie zostanie złożone w sposób swobodny, przymus fizyczny wyłącza oświadczenie woli, zaś przymus psychiczny stanowi wadę oświadczenia woli;

UoWMPiSU S T A W A z dnia 9 maja 1996 r.O WYKONYWANIU MANDATU POSŁA I SENATORA
Dz.U. 2011 Nr 7, poz. 29, zm. Dz.U. 2011 Nr 117, poz. 676, zm. Dz.U. 2012 poz. 1544 

Art. 3.

Podstawowym prawem i obowiązkiem posła i senatora jest czynne uczestnictwo w pracach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia Narodowego, a także ich organów.

Art. 4.

Posłom i senatorom zapewnia się warunki niezbędne do skutecznej realizacji ich obowiązków oraz ochronę praw wynikających ze sprawowania mandatu.

Art. 5.

Tryb rozpatrywania spraw posłów lub senatorów niewykonujących obowiązków poselskich lub senatorskich, jak również zasady odpowiedzialności regulaminowej posłów lub senatorów określają regulaminy Sejmu lub Senatu.

Art. 6.

1. Poseł lub senator nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za swoją działalność wchodzącą w zakres sprawowania mandatu ani w czasie jego trwania, ani po jego wygaśnięciu, z zastrzeżeniem art. 6a. Za taką działalność poseł lub senator odpowiada tylko przed Sejmem lub Senatem.

2. Działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje zgłaszanie wniosków, wystąpienia lub głosowania na posiedzeniach Sejmu, Senatu lub Zgromadzenia Narodowego oraz ich organów, na posiedzeniach klubów, kół i zespołów poselskich, senackich lub parlamentarnych, a także inną działalność związaną nieodłącznie ze sprawowaniem mandatu.

3. Za działalność, o której mowa w ust. 1, poseł lub senator ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną lub finansową na zasadach określonych w ustawie oraz w regulaminach Sejmu lub Senatu. 

Regulamin Sejmu Uchwała z dnia 30 lipca 1992 r.

Art. 8

1. Posłowie mogą tworzyć w Sejmie kluby poselskie lub koła poselskie oparte na zasadzie politycznej.

2. Klub tworzy co najmniej 15 posłów.

3. Koło tworzy co najmniej 3 posłów.

4. Poseł może należeć tylko do jednego klubu poselskiego lub koła poselskiego.

5. Kluby poselskie lub koła poselskie mogą na zasadzie wzajemnych porozumień ustanawiać wspólną reprezentację w Konwencie Seniorów.

6. Posłowie mogą tworzyć w Sejmie zespoły zorganizowane na innych zasadach niż określone w ust. 1. 

7. Władze klubów poselskich, kół poselskich, zespołów oraz porozumień podają do wiadomości Marszałka Sejmu ich składy osobowe oraz regulaminy (statuty) wewnętrzne.